Ξέρετε το ρητό «μακριά από γιατρό και δικηγόρο;» θα προβούμε σε ριζική αλλαγή του. «Μακριά από κλειδαρά κι υδραυλικό» θα λέμε πλέον. Ειλικρινά προτιμώ να περάσω το βράδυ μου σε κρατητήριο γεμάτο ποντίκια (φανερές επιρροές της Αλίκης, μία είναι η Αλίκη, η Βουγιουκλάκη ντε) παρά σ' ένα πλημμυρισμένο σπίτι ή ακόμα χειρότερα έξω από αυτό. Όσο control freak κι αν είσαι θα έχεις ξεχάσει έστω και μία φορά τα κλειδιά σου βγαίνοντας από το σπίτι ή ακόμα χειρότερα θα τα έχεις πετάξει μαζί με τα σκουπίδια σ' ένα κάδο, που ένα κοπάδι γάτες -ναι κατατάσσω τις γάτες σε κοπάδια- είναι έτοιμο να σου επιτεθεί για να κατασπαράξει το χθεσινό μισοφαγωμένο σουβλάκι σου. Για μένα αυτή η φορά ήρθε ένα σαββατόβραδο. Μες στη φούρια της προετοιμασίας (βάλε κραγιόν, βγάλε κραγιόν) έκλεισα την πόρτα του σπιτιού κι άφησα μόνα και έρημα τα κλειδιά μου πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Το βράδυ περνούσε πίνοντας τα τζιν τόνικ μου και αγνοώντας αυτή την πληροφορία ζωτικής σημασίας. Ήταν τέσσερις
Η γνωστή μαντάμ Σουσού του χθες ζει το σουρεαλισμό του σήμερα. Τον παρατηρεί και τον αποτυπώνει για εσάς που βαριέστε να παρατηρείτε.