Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κλειδαράς αγνοείται





Ξέρετε το ρητό «μακριά από γιατρό και δικηγόρο;» θα προβούμε σε ριζική αλλαγή του. «Μακριά από κλειδαρά κι υδραυλικό» θα λέμε πλέον. Ειλικρινά προτιμώ να περάσω το βράδυ μου σε κρατητήριο γεμάτο ποντίκια (φανερές επιρροές της Αλίκης, μία είναι η Αλίκη, η Βουγιουκλάκη ντε) παρά σ' ένα πλημμυρισμένο σπίτι ή ακόμα χειρότερα έξω από αυτό.

Όσο control freak κι αν είσαι θα έχεις ξεχάσει έστω και μία φορά τα κλειδιά σου βγαίνοντας από το σπίτι ή ακόμα χειρότερα θα τα έχεις πετάξει μαζί με τα σκουπίδια σ' ένα κάδο, που ένα κοπάδι γάτες -ναι κατατάσσω τις γάτες σε κοπάδια- είναι έτοιμο να σου επιτεθεί για να κατασπαράξει το χθεσινό μισοφαγωμένο σουβλάκι σου. Για μένα αυτή η φορά ήρθε ένα σαββατόβραδο. Μες στη φούρια της προετοιμασίας (βάλε κραγιόν, βγάλε κραγιόν) έκλεισα την πόρτα του σπιτιού κι άφησα μόνα και έρημα τα κλειδιά μου πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Το βράδυ περνούσε πίνοντας τα τζιν τόνικ μου και αγνοώντας αυτή την πληροφορία ζωτικής σημασίας. Ήταν τέσσερις το χάραμα όταν γυρνώντας από το αμφιβόλου ποιότητας μπαράκι ήρθα αντιμέτωπη με τη σκληρή αλήθεια.

Ενώ το ξημέρωμα θα έπρεπε να μ' έχει βρει σφιχταγκαλιασμένη με το πάπλωμα με βρήκε να ψαχουλεύω επί εικοσαλέπτου την τσάντα μου χωρίς αποτέλεσμα. Μετά το μισάωρο συνειδητοποίησα ότι όσες φορές κι αν αναποδογυρίσεις την τσάντα στο πλατύσκαλο αν τα κλειδιά δεν έπεσαν την πρώτη φορά δε θα πέσουν ούτε την εικοστή τέταρτη. Πήρα απόφαση ότι κανένα φτερωτό ξωτικό δεν έχει σκοπό της ζωής του να κρύβει με περίσσια τέχνη τα κλειδιά μου -κι οφείλω να ομολογήσω ότι η μη ύπαρξη φτερωτών ξωτικών με λύπησε- αλλά με βοήθησε να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. 

Κάπου εδώ λοιπόν κακιώνω σ’ όλες τις ταινίες δράσης (και μη) που μας έχουν πλασάρει το ψέμα του αιώνα. Οι πόρτες ασφαλείας, αγαπητοί σκηνοθέτες, ΔΕΝ ανοίγουν με ταυτότητα. Αν το δοκιμάσετε το μόνο που θα καταφέρετε στην καλύτερη περίπτωση είναι να σας κοιτάνε οι περαστικοί με απορία και καχυποψία ή ακόμα χειρότερα να καταλήξετε στο κρατητήριο με τα τρωκτικά που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου και σας εγγυώμαι ο αστυφύλακας δε θα ναι τόσο κουλ όσο ο Χρόνης Εξαρχάκος. Αφού ανακάλυψα ένα από τα ψέματα της έβδομης τέχνης δέχτηκα με αξιοπρέπεια την αποτυχία και προχώρησα σε πιο ρεαλιστικές λύσεις (η απεριόριστη λαχτάρα που είχα να αντικρίσω το κρεβάτι μου έπαιξε καθοριστικό ρόλο).
Βήμα πρώτο: ενεργοποίηση δεδομένων.
Βήμα δεύτερο: γκουγκλάρισμα «κλειδαράδες 24/24 Κέρκυρα».
Δώσ’ του να καλώ και να ξανακαλώ και απάντηση να μην παίρνω. Είναι βέβαιο ότι αν έψαχνα τον πρωθυπουργό θα τον είχα βρει πιο εύκολα και θα του ζήταγα να μου ανοίξει και την πόρτα (το πιο πρωτότυπο ρουσφέτι στην ιστορία των ρουσφετιών).
Είχα περάσει σχεδόν μία ώρα στο κατώφλι και όποιος έχει βρεθεί στο νησί των Φαιάκων ξέρει ότι είναι υπεραρκετή για να σκεβρώσουν ένα προς ένα τα κόκκαλά σου. Η υγρασία της Κέρκυρας πρέπει να καταταχθεί στα δέκα πιο επικίνδυνα φυσικά φαινόμενα.

Σ’ αυτό το σημείο κάνει την εμφάνισή του ένας άλλος κλάδος επαγγελματιών που σε αντίθεση με τους κλειδαράδες είναι παντός καιρού. Δόξα και τιμή στους ταξιτζήδες! Μπαίνω σκεβρωμένη στο ταξί του πολυλογά, αλλά κατά τα άλλα συμπαθέστατου, κύριου Μάκη για να με πάει στο σπίτι της φίλης μου που είχε ευγενή καλοσύνη να με περιμαζέψει σ’ αυτή την ευάλωτη στιγμή μου. Η διαδρομή ήταν δεκάλεπτη, αλλά η φλυαρία του κύριου Μάκη την έκανε να μοιάζει με την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη. Από τη μία να μου δίνει πληροφορίες για τα καλύτερα κωλόμπαρα του νησιού, που ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που παντρεύτηκε και χάθηκε από την πελατεία τους, κι από την άλλη να μου εξηγεί πώς πρώτος αυτός είχε καταλάβει τα λαμόγια των τελευταίων τριών κυβερνήσεων. Όταν έφτασα στο σπίτι της φίλης μου η περιπέτειά μου είχε τελειώσει ή τουλάχιστον έτσι πίστευα. Το μεσημέρι της Κυριακής βρήκε εμένα στο βολικό καναπέ και τους κλειδαράδες σε χειμερία νάρκη. Ευτυχώς η φίλη μου κατάφερε να εντοπίσει έναν με τη μύτη λαγωνικού και έκτη αίσθηση της Κατίνας που διαθέτει. Η πόρτα άνοιξε κι εγώ  επιτέλους αντίκρισα τα αφράτο μου πάπλωμα. 

ΥΓ. Κλαίω γοερά για τα 50€

ΥΓ2. Έχω την υποψία ότι χάλασε το πλυντήριο. Ζητούνται υδραυλικοί. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Λίγο πριν τα 30

Μπορείς να μου πεις τι παθαίνει ο κόσμος λίγο πριν τα 30;  Φταίει το hollywood; Φταίει το 3 κι ο συμβολισμός του, παρόν-παρελθόν-μέλλον -αλήθεια πίστευες θα ασχοληθώ με την Αγία Τριάδα;- Φταίει η δεκαετία των 20 κι όσα μαζεύτηκαν σ' αυτή; Μπορεί να μην ξέρω τι φταίει, αλλά ξέρω γιατί αντιπαθώ τα 30, λίγο πριν τα 30.  Συνοπτικά, γιατί ο ρεαλισμός μου χτύπησε την πόρτα, γιατί σταμάτησα να πιστεύω σε πνεύματα Χριστουγέννων, Άγιο Βασίλη, νόμο αναπλήρωσης, επιστροφή ενεργειών κι όλα τα μεταφυσικά, γιατί όσο αυξάνει η ηλικία, τόσο φθίνει η αντίληψη πως το καλό θα νικήσει, όσο τα κεράκια συναγωνίζονται την τιμή της τούρτας, τόσο ο Σωκράτης τρώει ήττες από τους Σοφιστές, τόσο ο Μέρφι γλεντάει τον Αριστοφάνη και τόσο το φινάλε των ταινιών του Τιμ Μπάρτον φαντάζει ρεαλιστικό, τόσο συνειδητοποιήσεις ότι ο House ήταν απλά μαλάκας κι ο Ουίλσον είχε το σύνδρομο της Στοκχόλμης.   Λίγο πριν τα 30 συνειδητοποιείς ότι ο Μαγιακόφσκι θα ξεχαστεί, γιατί κανείς πια δεν συγκινείται από την μεγαλύτερη ιστ

5 φορές που γελάσαμε με τον Κυριάκο

Αυτό εδώ το ταπεινό blog παρατηρεί και καταγράφει τις μικρές στιγμές σουρεαλισμού που ζούμε -το γράφει και η περιγραφή άλλωστε- για κακή μας τύχη οι πολιτικοί μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω; Ρητορική η ερώτηση, από την αξιωματική αντιπολίτευση φυσικά. Ξύπνησα, άνοιξα μηχανικά το facebook κι η αρχική μου σελίδα ήταν γεμάτη από εξωγήινους αγκαλιασμένους με τον Κυριάκο -οκ, το  έ χω  παρακάνει κι εγώ με τα λαικ στις σατυρικές σελίδες-. Αναζητώ στην πάνσοφη google και έρχομαι αντιμέτωπη με το καινούριο διαμάντι « Μου διηγήθηκε λοιπόν ένας ψυχίατρος μία ιστορία, ενός νέου παιδιού, που τον κάλεσε να συνηγορήσει στην  αλλαγή φύλου επειδή ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε   ένας εξωγήινος ». Μετά από αυτό μου ήρθαν μία προς μία όλες εκείνες οι στιγμές που ο πρόεδρος αναφώνησε μετά από όσα είπε «Γιατί γελάτε κύριοι;» Η Πορτογαλία ανήκει στη Μεσόγειο. Παραδέχομαι ότι δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να κρίνω τις γνώσεις γεω

Σουρεαλισμός κι ελληνική τηλεόραση

Ελληνική τηλεόραση, ένα μέσο που έχει ανοίξει τις στοργικές του φτερούγες για να βρει ο σουρεαλισμός μια ζεστή φωλίτσα να κουρνιάσει. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν ανακαλύψει τη μηχανή του χρόνου και μας κάνουν να τους ζηλεύουμε θανάσιμα για αυτό τους το κατόρθωμα. Εν έτ ε ι  2017 υπάρχουν στην ελληνική τηλεόραση προγράμματα που πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές του 2000. Τα είχαν αφήσει στην κατάψυξη για αρκετό καιρό αλλά τώρα έφτασε η ώρα για την απόψυξή τους. «Ο πιο αδύναμος κρίκος» μεταμφιέστηκε σε « still standing » και τη θέση της βλοσυρής Ακρίτα πήρε η γλυκούλα Μπεκατώρου. Μια μεταμφίεση χειρότερη κι από αυτή της Μαρίας της Άσχημης. Τα Μουσικά ριάλιτι με παίκτες κλεισμένους σε ένα σπίτι έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους, χωρίς Αντρέα Μικρούτσικο κι Άσπα Τσίνα -δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου-. Το survivor επέστρεψε δυναμικά, ο Αρναούτογλου αντικαταστάθηκε από τον Τανιμανίδη που με τη σειρά του αντικαταστάθηκε -πάλι- από τον Αρναούτογλου -φαύλος κύκλος λέγεται, θαρρώ-. Όλα