sousoureal

Ένα βράδυ Πέμπτης, μετά από την Πάστα Φλώρα, η οποία δεν είχε λειτουργήσει ευεργετικά, εμπλουτίζω τη διαδρομή μου περνώντας από τα αγαπημένα σημεία της πόλης, που ήταν γεμάτα.  Κάπου στα μισά σκέφτομαι ότι έχω ώρα να καπνίσω κι ενώ χαίρομαι γι' αυτό στρίβω μηχανικά το τσιγάρο μου -από κάποια ταινία την έχω ξεσηκώσε ι τη σκηνή να καπνίζεις μόνος παρατηρώντας τους άλλους, αλλά δε θυμάμαι από ποια. Tην ησυχία μου έρχεται να χαλάσει  μια παρέα παιδιών, η οποία προσπαθούσε να τραβήξει βιντεάκια για το Tik Tok, με την ελπίδα να γίνουν διάσημοι. Παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις μου με τα παιδιά είναι άριστες τα ντεσιμπέλ των φωνών τους ήταν κάτι παραπάνω από ανυπόφορα, ιδιαίτερα μετά από δύο ώρες εκπομπή. Μαζεύω, η γραία, τον καπνό μου και κατηφορίζω για το σπίτι -η ανηφορίζω εξαρτάται από την οπτική, όλα εξαρτώνται από την οπτική.  Τα δεδομένα στο κινητό μ' εγκαταλείπουν κι αντί για το playlist μου ακούω τη γνωστή σ' όλους μας συζήτηση.  «Να μη στείλεις»  «Καλά σου λέει. Αν ήθελε θ

Ξεκαθαρίζω εξαρχής: Η παρακάτω λίστα δεν έχει καμία συνοχή παρά μόνο στο μυαλό μου, το οποίο είναι σε μόνιμο χάος -τα 'χουμε πει στο bio αυτά. Τα τραγούδια που ακολουθούν ανήκουν στην κατηγορία  «πατ-πατ  στην πλάτη ». Ξανάρχισα την  « Πάστα Φλώρα »  χθες -κάθε Τρίτη και Πέμπτη 18:00-20:00 μην ξεχνιόμαστε- και ξεσκονίζοντας λίστες, γιατί πόσο Φοίβο να αντέξουν τα ΦΜ, έπεσα πάνω σε playlist που έρχεται να σώσει την κατάσταση, όταν όλα πάνε θεόστραβα. Αποφάσισα λοιπόν, να τα μοιραστώ μαζί σας, ενώ ακόμα αναρωτιέμαι αν ήταν ευτύχημα ή όχι που είχα ξεχάσει την ύπαρξή του.  Όνειρα ζαχαρωτά Την Αρλέτα πολύ την αγαπάω, τόσο πολύ που της θύμωσα όταν έφυγε, γιατί η ευαισθησία είναι σπάνια σ' αυτό τον κόσμο και κάθε φορά που φεύγει ακούγεται ένας εκνευριστικός θόρυβος. Αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι, γιατί την άκουσα πρώτη φορά πολύ μικρή κι η φωνή της έμεινε για τα καλά στο παιδικό μου υποσυνείδητο, το οποίο κοπανάει το συνειδητό μου -η ψυχοθεραπεία με βοηθάει ή τζάμπα μένω φτωχή άραγ