Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τραγούδια που ισοδυναμούν με την πιο σφιχτή αγκαλιά!



Ξεκαθαρίζω εξαρχής: Η παρακάτω λίστα δεν έχει καμία συνοχή παρά μόνο στο μυαλό μου, το οποίο είναι σε μόνιμο χάος -τα 'χουμε πει στο bio αυτά. Τα τραγούδια που ακολουθούν ανήκουν στην κατηγορία «πατ-πατ στην πλάτη».

Ξανάρχισα την «Πάστα Φλώρα» χθες -κάθε Τρίτη και Πέμπτη 18:00-20:00 μην ξεχνιόμαστε- και ξεσκονίζοντας λίστες, γιατί πόσο Φοίβο να αντέξουν τα ΦΜ, έπεσα πάνω σε playlist που έρχεται να σώσει την κατάσταση, όταν όλα πάνε θεόστραβα. Αποφάσισα λοιπόν, να τα μοιραστώ μαζί σας, ενώ ακόμα αναρωτιέμαι αν ήταν ευτύχημα ή όχι που είχα ξεχάσει την ύπαρξή του. 


Όνειρα ζαχαρωτά

Την Αρλέτα πολύ την αγαπάω, τόσο πολύ που της θύμωσα όταν έφυγε, γιατί η ευαισθησία είναι σπάνια σ' αυτό τον κόσμο και κάθε φορά που φεύγει ακούγεται ένας εκνευριστικός θόρυβος. Αντικειμενική δεν
μπορώ να είμαι, γιατί την άκουσα πρώτη φορά πολύ μικρή κι η φωνή της έμεινε για τα καλά στο παιδικό μου υποσυνείδητο, το οποίο κοπανάει το συνειδητό μου -η ψυχοθεραπεία με βοηθάει ή τζάμπα μένω φτωχή άραγε; Τα «όνειρα ζαχαρωτά» έρχονται σαν από μηχανής θεός να σου πουν πως όλα θα πάνε καλά -και να δυσκολέψουν τη διακοπή καπνίσματος.

Έκαναν λάθος

Αν δεν ήμουν αντικειμενική στην Αρλέτα, εδώ το χάνω τελείως, γιατί ΘΑΝΑΣΗ ΣΑΓΑΠΑΩ! Μετά την χιλιοστή ερωτική εξομολόγηση στο Βέβηλο, έρχομαι να σου πω, πως αν ποτέ σου έρθουν στο μυαλό εκείνες οι στιγμές που κάποιος, ανεξαρτήτως ιδιότητας,  σ' έχει κάνει να νιώσεις πιο μικρός κι από το παπούτσι της Polly Pocket το «Έκαναν Λάθος» έρχεται να εκμηδενίσει αυτές τις σκέψεις ή τουλάχιστον να σπείρει τον σπόρο της αμφιβολίας.  

Plus: Ο στίχος Μεγαλώσαμε, δεν κλαίμε με οδηγεί συνειρμικά στην Κατερίνα Γώγου κι αυτός είναι από μόνος του λόγος για να στεριώσει στην καρδούλα μου. 




Σεροτονίνη 

Έλα να μου πεις ότι δε σε έχει πιάσει ποτέ αδιανόητο overthinking που καταλήγει σε πλάκωμα στο στήθος να σου πω «τι δουλειά έχεις εδώ πέρα πουλάκι μου; ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΈΧΟΥΜΕ ΑΙΤΊΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟ OVERTHINKING ΛΙΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΙ ΌΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ ΕΊΝΑΙ, ΣΟΥ 'ΠΑ ΕΓΏ ΌΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΑΤΆΡΙ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΚΡΙΆΤΙΚΑ; ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ». 
*βαθιά ανάσα*
Τα σκαμπανεβάσματα της σεροτονίνης, ωστόσο, είναι συχνό φαινόμενο κι αφού την πάλεψες μία θα την παλέψεις και δεύτερη! Αν εσύ το ξεχνάς βοηθάει κάποιος να στο θυμίζει! 


Chim Chim Cher-ee

Παιδί των '90s και Disney πάνε παρέα! Δεν έχω πληγωθεί περισσότερο στη ζωή μου από όταν βγήκαν στην επιφάνεια τα σκάνδαλα για τον Disney, αλλά είναι η Mary Poppins και πετάει με την ομπρέλα της πάνω από την πόλη. Προσπάθησα να την μισήσω, όπως όλες τις ταινίες του Disney μα δεν τα κατάφερα ποτέ, γιατί κάθε φορά που ακούω τις πρώτες νότες νομίζω ότι γεμίζει χρυσόσκονη το δωμάτιο. Επιπλέον, οι παρακάτω στίχοι έχουν καρφωθεί στο μυαλό μου κι ο μόνος τρόπος να μην τους σιγοψιθυρίζω είναι η λοβοτομή! 

The one who's full of a good mood is lucky
Then you'll hold out, even though the world is crazy
Take adversity with calm and you'll do great
Well, all's well when the song is good

Δεν θέλω καρδιά  μου να κλαις


Αξίζει να ζουν σαν παιδιά, εκείνοι που έχουν καρδιά! Αυτό! 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Λίγο πριν τα 30

Μπορείς να μου πεις τι παθαίνει ο κόσμος λίγο πριν τα 30;  Φταίει το hollywood; Φταίει το 3 κι ο συμβολισμός του, παρόν-παρελθόν-μέλλον -αλήθεια πίστευες θα ασχοληθώ με την Αγία Τριάδα;- Φταίει η δεκαετία των 20 κι όσα μαζεύτηκαν σ' αυτή; Μπορεί να μην ξέρω τι φταίει, αλλά ξέρω γιατί αντιπαθώ τα 30, λίγο πριν τα 30.  Συνοπτικά, γιατί ο ρεαλισμός μου χτύπησε την πόρτα, γιατί σταμάτησα να πιστεύω σε πνεύματα Χριστουγέννων, Άγιο Βασίλη, νόμο αναπλήρωσης, επιστροφή ενεργειών κι όλα τα μεταφυσικά, γιατί όσο αυξάνει η ηλικία, τόσο φθίνει η αντίληψη πως το καλό θα νικήσει, όσο τα κεράκια συναγωνίζονται την τιμή της τούρτας, τόσο ο Σωκράτης τρώει ήττες από τους Σοφιστές, τόσο ο Μέρφι γλεντάει τον Αριστοφάνη και τόσο το φινάλε των ταινιών του Τιμ Μπάρτον φαντάζει ρεαλιστικό, τόσο συνειδητοποιήσεις ότι ο House ήταν απλά μαλάκας κι ο Ουίλσον είχε το σύνδρομο της Στοκχόλμης.   Λίγο πριν τα 30 συνειδητοποιείς ότι ο Μαγιακόφσκι θα ξεχαστεί, γιατί κανείς πια δεν συγκινείται από την μεγαλύτερη ιστ

5 φορές που γελάσαμε με τον Κυριάκο

Αυτό εδώ το ταπεινό blog παρατηρεί και καταγράφει τις μικρές στιγμές σουρεαλισμού που ζούμε -το γράφει και η περιγραφή άλλωστε- για κακή μας τύχη οι πολιτικοί μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω; Ρητορική η ερώτηση, από την αξιωματική αντιπολίτευση φυσικά. Ξύπνησα, άνοιξα μηχανικά το facebook κι η αρχική μου σελίδα ήταν γεμάτη από εξωγήινους αγκαλιασμένους με τον Κυριάκο -οκ, το  έ χω  παρακάνει κι εγώ με τα λαικ στις σατυρικές σελίδες-. Αναζητώ στην πάνσοφη google και έρχομαι αντιμέτωπη με το καινούριο διαμάντι « Μου διηγήθηκε λοιπόν ένας ψυχίατρος μία ιστορία, ενός νέου παιδιού, που τον κάλεσε να συνηγορήσει στην  αλλαγή φύλου επειδή ανέβηκε στον Υμηττό και του το είπε   ένας εξωγήινος ». Μετά από αυτό μου ήρθαν μία προς μία όλες εκείνες οι στιγμές που ο πρόεδρος αναφώνησε μετά από όσα είπε «Γιατί γελάτε κύριοι;» Η Πορτογαλία ανήκει στη Μεσόγειο. Παραδέχομαι ότι δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να κρίνω τις γνώσεις γεω

Σουρεαλισμός κι ελληνική τηλεόραση

Ελληνική τηλεόραση, ένα μέσο που έχει ανοίξει τις στοργικές του φτερούγες για να βρει ο σουρεαλισμός μια ζεστή φωλίτσα να κουρνιάσει. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν ανακαλύψει τη μηχανή του χρόνου και μας κάνουν να τους ζηλεύουμε θανάσιμα για αυτό τους το κατόρθωμα. Εν έτ ε ι  2017 υπάρχουν στην ελληνική τηλεόραση προγράμματα που πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές του 2000. Τα είχαν αφήσει στην κατάψυξη για αρκετό καιρό αλλά τώρα έφτασε η ώρα για την απόψυξή τους. «Ο πιο αδύναμος κρίκος» μεταμφιέστηκε σε « still standing » και τη θέση της βλοσυρής Ακρίτα πήρε η γλυκούλα Μπεκατώρου. Μια μεταμφίεση χειρότερη κι από αυτή της Μαρίας της Άσχημης. Τα Μουσικά ριάλιτι με παίκτες κλεισμένους σε ένα σπίτι έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους, χωρίς Αντρέα Μικρούτσικο κι Άσπα Τσίνα -δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου-. Το survivor επέστρεψε δυναμικά, ο Αρναούτογλου αντικαταστάθηκε από τον Τανιμανίδη που με τη σειρά του αντικαταστάθηκε -πάλι- από τον Αρναούτογλου -φαύλος κύκλος λέγεται, θαρρώ-. Όλα