Το παράπονο του κουραμπιέ

Είναι δύσκολο πράγμα να είσαι κουραμπιές τα Χριστούγεννα. Τα μελομακάρονα μας έχουν παραγκωνίσει, αν ήμασταν στο "Lion king" θα ήμασταν οι ύαινες στο βασίλειο του Simba.  Πρέπει λοιπόν, να διορθωθεί αυτή η αδικία και να σταματήσει αυτός ο ρατσισμός.

Κατά αρχάς, πρέπει να παραδεχτείς ότι κερδίζουμε εμφανισιακά. Η όψη μας είναι χριστουγεννιάτικη και θυμίζει το χωριό του Άγιου Βασίλη πολύ περισσότερο από αυτή των μελομακάρονων. 

Επιπλέον χρειάζεσαι πολύ λιγότερο χρόνο για να μας φτιάξεις. Δε θέλουμε σιρόπι, άρα δεν κινδυνεύεις από εγκαύματα τρίτου βαθμού -τρου στόρι- ούτε ξύσμα, ούτε τίποτα, ένα μείγμα, μισή ώρα στο φούρνο κι είμαστε έτοιμοι.

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί ο μύθος πως λερώνουμε περισσότερο εξαιτίας της άχνης ζάχαρης, αλλά σε διαβεβαιώνω, φίλε μου, ότι πρόκειται για μύθο. Η άχνη καθαρίζει πολύ πιο εύκολα σε σχέση με το σιρόπι κι αν είσαι από τους δύσπιστους κάνε το τεστ, ρίξε σιρόπι κι άχνη στο πάτωμα και δες ποιο από τα δύο καθαρίζει ευκολότερα. 

Αφού, λοιπόν, τελειώσαμε με τα εύκολα πάμε στα δύσκολα. Κάναμε υπομονή και δεν αντιδρούσαμε στα ηλίθια αστεία που κυκλοφορούν για το είδος μας, φτάσαμε όμως στα όριά μας κι η υπομονή μας εξαντλήθηκε όταν αντικρίσαμε αυτό: 

Απαιτούμε μία δημόσια συγγνώμη απ' όλους εσάς που τόσα χρόνια μας χρησιμοποιούσατε για να περιγράψετε τους φασίστες. Είναι δυνατόν; Σ' ένα κόσμο που υπάρχουν οι μπάμιες κι οι φακές εσείς σκεφτήκατε εμάς για να περιγράψετε το είδος τους; 

 Δώσε τέλος στις  διακρίσεις. Φάε κι εσύ έναν κουραμπιέ.