Η υπουργός παιδείας -που έχει καταφέρει να γίνει πιο μισητή κι από την Διαμαντοπούλου- αποφάσισε και διέταξε ότι οι μαθητές που συμμετέχουν στις καταλήψεις θα αποκλείονται από την τηλεκπαίδευση.
Όλα συνοψίζονται σε μία φράση "δε μπορεί να γίνεται υπουργός παιδείας, μια που μισεί τα παιδιά", αλλά ας το αναλύσουμε.
Θα συμφωνήσω ότι δε θα έπρεπε να γίνονται καταλήψεις, γιατί αν είχε λίγη ντροπή το υπουργείο και η κυβέρνηση θα είχε πάρει ήδη μέτρα για την προστασία τόσο των μαθητών όσο και των καθηγητών, αλλά η κυρία Κεραμέως ήταν απασχολημένη στο να διαλέγει παγούρια.
Οι μαθητές λοιπόν, αναγκάστηκαν να προβούν σε καταλήψεις για να κάνει τη δουλειά του το υπουργείο και αντιμετωπίζονται ως φίδια που τρέφει ο τηλεπαρουσιαστής στον κόρφο του -κακό μέρος για να βρεθεί κανείς- ως εγκάθετοι από αντικειμενικούχαχαχα δημοσιογράφους, ως πιθήκους από σκιτσογράφους -που πιθανολογώ ότι έχουν πρότυπο τον Αρκά-
Πίσω στην υπουργό -αυτή που πιστεύει ότι η ιστορία πρέπει να εξυπηρετεί την εθνική συνείδηση-. Σαν άλλος απολιθωμένος δάσκαλος του '60 που προσπαθεί με κόπο ο νεότερος αναπληρωτής να του πάρει τη βέργα από το χέρι, σκέφτηκε να τιμωρήσει τους μαθητές που ζητούν τα αυτονόητα, ίσως για να χαρούν θερμόαιμοι γονείς- ψηφοφόροι που σαν άλλοι Βαν Νταμ σκαρφαλώνουν κάγκελα, απειλούν παιδιά και εν τέλει φεύγουν με το κεφάλι κατεβασμένο, γιατί η εφηβεία δεν εκβιάζεται. Ενώ, αποκλείει τους μαθητές, επιβραβεύει και τη ρουφιανιά, γιατί πώς θα μάθει το καλό υπουργείο ποιος συμμετέχει στην κατάληψη; Κάποιος θα πρέπει να το ενημερώσει -απαντήθηκε και το ερώτημα για τις μάσκες, σωστά ήταν τα μεγέθη, για κουκούλα-.
Τα παιδιά δεν εκβιάζονται, δεν είναι τυχαίο ότι ο καθηγητής που πέρναγε χειρότερα στο σχολείο ήταν αυτός που καλημέριζε με τη φράση "εγώ κάνω κουμάντο".
Τα παιδιά δε νοιάζονται για τις απόψεις του υπουργείου και του κάθε πανελίτσα που ντροπιάζει την έννοια του δημοσιογράφου.
Τα παιδιά δε φοβούνται να διαδηλώσουν. Τα παιδιά δε σας φοβηθήκα(με)ν το 2008. Δε θα σας φοβηθούν τώρα.
Τη μόρφωση δε μπορείς να τη στερήσεις από αυτόν που θέλει να μορφωθεί, άσε που μόνος του θα μάθει και τη σωστή ιστορία, αυτή που υπακούει σε γεγονότα και τεκμήρια.
Τη σχέση μαθητή-καθηγητή δε μπορείς τόσο εύκολα να την σπάσεις. Θα αποκλείσεις το παιδί από την τηλεκπαίδευση; Θα λάβει τα πάντα στο email του. Ναι, υπάρχουν ακόμα καθηγητές που αγαπούν, που νοιάζονται, που συγκινούνται με τα παιδιά και για τα παιδιά.
Πεισμώστε τα παιδιά κι άλλο με την αλαζονική και χουντική συμπεριφορά σας. Έτσι έχουν περισσότερες πιθανότητες να σκεφτούν έξω από το κουτί, να διεκδικούν ως φοιτητές, ως εργαζόμενοι όλα αυτά που τους ανήκουν.
Υ.Γ.: Το κρυφό σχολειό δεν υπήρξε ποτέ.
ΥΓ1.: Οι Έλληνες δεν είναι ψηλοί, ξανθοί, με γαλάζια μάτια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου