Η δεύτερη καραντίνα αχνοφαίνεται στον ορίζοντα κι εγώ έμαθα πολλά από την πρώτη, που θα λειτουργήσουν ευεργετικά στη δεύτερη. Έτσι, σαν άλλος Γάλλος υφυπουργός πολέμου είπα να κατασκευάσω τη δική μου γραμμή Μαζινό για να προστατευτώ και ο παραλληλισμός είναι to the point γιατί η αποτυχία είναι δεδομένη και τώρα, όπως και τότε.
Το καλό που είχε η πρώτη καραντίνα, όπως έχουν όλα τα πρώτα, φίλιες, δουλειές, έρωτες -πάλι για έρωτες γράφει αυτή; Προφανώς φίλε, δεν έχεις πάρει ακόμα χαμπάρι τι διαβάζεις;- είναι ότι σε πιάνει εξαπίνης, δεν ξέρεις τι γίνεται, δεν καταλαβαίνεις και πολλά, θες χρόνο να προσαρμοστείς. Έτσι, στην αρχή λέγαμε "θα περάσει", "δέκα μέρες είναι", "θα ξεκουραστούμε", μέχρι να καταλάβουμε τι συμβαίνει, είχε φύγει ο πρώτος μήνας και μαζί του έφυγε και η χαρά του πρωτόγνωρου.
Έμπειροι από τον εγκλεισμό πια -οι παίκτες ριάλιτι γελάνε στα μούτρα μας- ξέρουμε πολύ καλά με τι θα έρθουμε αντιμέτωποι.
Η γυμναστική είναι σκατά.
Τώρα ξέρεις πολύ καλά ότι η γυμναστική είναι μία βλακεία και μισή και αυτός είναι ο λόγος που έχεις πιστολιάσει όλες τις συνδρομές στα γυμναστήρια. Το δοκίμασες την πρώτη εβδομάδα και μετά τα παράτησες, όσο κι αν υποσχόσουν στον εαυτό σου ότι μόλις τελειώσει θα πας να γραφτείς γυμναστήριο. Ούτε εσύ γράφτηκες γυμναστήριο, ούτε εγώ γράφτηκα pole dancing, απλά συνεχίζουμε να βλέπουμε βιντεάκια στο youtube μασουλώντας σοκολάτες.
Σου λείπουν λίγοι και σου λείπουν πολύ.
Από όσους συναναστρέφεσαι κάθε μέρα συνειδητοποιείς ότι σου λείπουν ελάχιστοι κι ότι τους περισσότερους ούτε που θα ήθελες να τους δεις υπό αυτές τις συνθήκες, αλλά αυτοί οι ελάχιστοι που σου λείπουν φίλε, σου λείπουν πολύ, σου λείπουν τόσο πολύ που δεν τους χορταίνεις ούτε με τηλέφωνα, ούτε με βιντεοκλήσεις, θες να τους πάρεις αγκαλιά, να τους χαμογελάσεις, να ακούσεις τη φωνή τους, να πείτε βλακείες για ώρες και μετά να ακουμπήσεις στον ώμο τους. Μόνο στην ιδέα ότι είναι φρικαρισμένοι με αυτή την κατάσταση -όχι ότι εσύ είσαι καλύτερα- και δε μπορείς να τους χαϊδέψεις στο χέρι σε κάνει να θες να παραβιάσεις όλα τα μέτρα.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία δεν πεθαίνει ποτέ.
Μία πανδημία αιωρείται, τα ΜΜΕ μας έχουν κάνει και τα εννιάμερα, η τσέπη έχει μόνο φόδρα κι εσύ σκεφτόσουν το επόμενο ταξίδι που θα κάνεις, γιατί αυτή είναι η φύση μας. Σχεδίασες όλο το καλοκαίρι, έβαλες στόχους μέχρι το 2030 και υποσχέθηκες ότι θα ξεκινήσεις την υλοποίηση από την πρώτη κιόλας μέρα που θα γίνει η άρση των μέτρων. Η άρση έγινε κι εσύ κατά πάσα πιθανότητα δεν έκανες τίποτα. Αν ήσουν η εξαίρεση, τα σχέδια ναυάγησαν γιατί κάποιος άλλος δεν έκανε, το 'χουν αυτό οι άνθρωποι κάνουν εύκολα πίσω! Είναι κι αυτό στη φύση μας.
Κρίση, υπαρξιακή.
Είμαι πριν τα 30, overthinker και φιλόλογος. Αν ένα πράγμα δε μπόρεσα να διαχειριστώ ήταν "ποια είμαι, πού πάω, τι κάνω;" οκ! Τρία δε μπόρεσα. Ανάμεσα σε συνταγές μαγειρικής -μαλάκα, έμαθα να ανοίγω φύλλο και να κάνω κοκκινιστό- και βάψιμο τοίχων -δεν έκανα γυμναστική κάτι έπρεπε να κάνω- ήρθε αυτό το μικρό ανθρωπάκι, κάθισε στο αριστερό μου αφτί κι άρχισε να μου εξιστορεί όλες τις παπαριές που έχω κάνει στη ζωή μου από επιλογή σπουδών μέχρι γκόμενου. "Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου; Τα κείμενα στη sousoureal; Αυτό θα αφήσεις κληρονομιά μαζί με το τριήμερο πάρτι στην Κέρκυρα;"
The Kindness of strangers και Χαραλαμπίδη γαμιέσαι!
Αν είσαι πιστός στη sousoureal -παρά την απιστία της- ξέρεις την πετριά με τα φτηνά τσιγάρα "η ζωή ξέρει, εγώ την εμπιστεύομαι" Χαραλαμπίδη! Γαμιέσαι! Η μεγαλύτερη αναθεώρηση που έγινε στην καραντίνα είναι αυτή. Ξέρω-ξέρω έπρεπε ο Ρένος να είχε κατέβει από το βάθρο όταν πολιτεύτηκε με τα γαλάζια παιδιά, αλλά έχω κι εγώ αδυναμίες -πώς πήγα πάλι στα πολιτικά ΓΤΣΜ; Η ζωή λοιπόν, δεν ξέρει την τύφλα της ή αν ξέρει παίζει κάποιο σαδιστικό παιχνίδι. Ο Ρένος κατέβηκε από το βάθρο, ο Tennessee Williams θα είναι για πάντα εκεί και μη σου πω θα ανεβαίνει λίγο παραπάνω κάθε φορά που στα χειρότερά μας, που προξένησε κάποιος πολύ δικός μας, κάποιος άγνωστος θα κοντοστέκεται και θα μας κάνει να θυμόμαστε την καλοσύνη των ξένων.
Υ.Γ.: Επειδή η ζωή είναι ο σαδιστής που αναφέραμε ποντάρω ότι θα μας βρουν Χριστούγεννα σε καραντίνα, μα εμείς έχουμε άσσο στο μανίκι, τα Χριστούγεννα του Δεληβοριά, θα αντικαταστήσουν όλες τις αγκαλιές που χάσαμε και θα χάσουμε!
Υ.Γ.1. Ο Δεληβοριάς δεν είναι στο βάθρο, είναι πέντε πατώματα πάνω από το βάθρο, στη δική μου ζωούλα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου